Un plop uscat si linga plop o scoala. Jurimprejur, Taria goala. O vesnicie uriase, nentrerupt Albastra-n ses, in zari, sus, dedesubt.
Atita cer pentru atita sat! Atita Dumnezeu la un crimpei! Un greiere de om sta-ngenunchiat Cu cobza-n rugaciunea ei.
Tu te inchini si mai nadajduiesti, Farima de ceva ce esti. Si glasul tau cintat tj se ingroapa Ca-n helesteu un strop de apa.
Plopul uscat stia mai mult: a fost. Fa si tu trunchi, ca plopul din ograda. Creste la cer, de bunavoie prost. Da frunze-n el si lasa-le sa cada.
|