A nins ca o nadejde tarzie si ma tem
De-ndepartarea ta ca de-un blestem.
Ti-as scrie zilnic ca sa stii ca sunt
Dar mana mi-e de iarba si pamant.
M-as duce sa te vad si nu m-am dus
Si-mi port destinul trist precum iisus.
Nu pot sa dorm si-ascult cum de departe
Minutul scurt al vremii ne desparte.
Si catre zori,cu lacrima pupilei,
Topesc zapezi cu primul glont al zilei.
autor Mircea Micu |