Dar cum ma mai astepti, tu, bastina, sa viu, 
Pe-un cal buiestr u, print invingator, 
Ori un batran zdrobit, cu par ul argintiu, 
  Rugandu-te sa-mi dai un metr u de ogor? 
  Dar cum ma vei primi la sanul dulce-al tau, 
  Cu inima-aciuata intr-un carbune stins, 
  Cu glasul tremurand intre pareri de rau 
  Si-un rest neinsemnat dintr-un avant de vis? 
  Dar cum ma vei cuprinde cu-nceata ta tarana, 
  Fecior plecat in zori si-ntors intr-un apus, 
  Asteapta-ma ca vin, aprinde-mi o lumina, 
  Ca m-am intors tarziu si anii mi s-au dus 
 
 |