Din ce mi-am plamadit nestavilita nebunie
de-a trai Vartejul meu de-avant si dulcea sete de-a
juca,
Cand din pamant sorb numai fiere? Cand vad mormintele sirag incoronate Cu iedera ca niste frunti de-nvingatori cu
lauri Din ce-mi hranesc scanteia mea de ras, de nu
se stinge?
Si cand cutreier blestematele ogoare, ce
minune Ma-mbata de visez ca eu pasesc pe bolta
unui cer? Si ce venin ma face s-aiurez Ca glia neagra de pacate Rasuna sfanta ca un clopot Sub pasii mei de plumb? Nu stiu, dar rad si strig cutezator in vant: "De ziua de apoi nu ma-nspaimant - In iad de-ajung M-oi bucura de-un colt in el ca de un rai
intreg!"
|